NABOŻEŃSTWO MARIAŃSKIE

Zasadniczo Marian

Zgodnie z art. 4 naszej Konstytucji, który wyraża właściwy charyzmat Instytutu, wyznajemy siebie jako „w istocie misjonarzy i marianów”[1] i oświadczamy, że nasze postanowienie, by pracować „z największym posłuszeństwem Duchowi Świętemu i w ślad za Maryją”[2] być stanowczym, aby we wszystkim przedłużyć Wcielenie, składając czwarty ślub niewoli maryjnej według św. Ludwika Marii de Montfort”[3]. „W taki sposób, abyśmy mogli powiedzieć, że nasza duchowość wywodzi się z Osoby Słowa i Jego Matki”[4].

Dlatego nabożeństwo do Matki Słowa Wcielonego staje się naturalnie istotnym i niezbywalnym elementem Instytutu. Otóż — jak słusznie zauważa nasz Założyciel — jest to coś, czego „nie można utracić bez poważnej szkody dla naszego charyzmatu”[5], a co także staje się „odwiecznym źródłem nadprzyrodzonej płodności dla naszej małej Rodziny zakonnej”[6].

Tak bardzo, że nasza duchowość, „która chce być ze Słowa Wcielonego”[7], jest „oznaczona ze szczególną ulgą”[8] przez poświęcenie się Maryi „w macierzyńskiej niewoli miłości”, zgodnie ze sposobem godnym podziwu ujawnionym przez św. Ludwika Marię Grignion de. Montfort”[9] przy składaniu czwartego ślubu, „aby całe nasze życie było marianizowane”[10].

Ten czwarty ślub[11] oznacza z jednej strony odważne oddanie Matce Bożej wszystkiego, czym jesteśmy, co mamy, „lub możemy mieć w przyszłości w porządku natury, łaski i chwały, bez żadnych zastrzeżeń […], i to przez całą wieczność, nie oczekując za naszą ofiarę i służbę żadnej innej nagrody niż zaszczyt przynależności do Jezusa Chrystusa przez Maryję i w Maryi”[12]. Z drugiej strony oznacza to również, że „jest naszym życzeniem, jest naszą wyraźną intencją marianizacji całego naszego życia”. 

Dla nas całkowite poświęcenie się Jezusowi przez Maryję jest „pięknym programem życia”[13], który pozwala nam żyć radami ewangelicznymi w sposób najdoskonalszy. Bo „poświęcenie się Dziewicy to pozwolenie Jej zaniesienia do Serca Jezusa, aby Chrystus się w nas ukształtował[14][15]. „Ona jest doskonałym konsekrowanym wzorem, który każdy zakonnik musi zawsze kontemplować i naśladować”[16] – głosi właściwe prawo. Tak więc to nabożeństwo do Matki Bożej nie jest czymś dodatkowym ani dekoracyjnym, ale jest nieodłącznym elementem codziennego życia każdego z zakonników Instytutu. Manifestujemy to na poprzez: 

– odnawianie tyle razy, ile potrzeba, nawet kilka razy dziennie, naszego poświęcenia się Dziewicy;

– dążenie do bycia „apostołami Maryi”[17], ponieważ jesteśmy przekonani, że kult maryjny jest istotną treścią ewangelizacji i dlatego nabożeństwo do Maryi Panny jest nadrzędne we wszystkich naszych misjach;

– odmawianie codziennie różańca świętego; Anioł Pański; przeprowadzanie procesji z Dziewicą w misjach ludowych; obchodząc z wielką powagą swoje święta; noszenie szkaplerza Dziewicy itp.   

–  starając się za wszelką cenę naśladować cnoty naszej Niebieskiej Matki, aby codziennie wypowiadać nasze fiat i, tak jak Ona, na zawsze pozostawać do dyspozycji woli Bożej. Ona jest wzorem, od którego uczymy się „posłuszności i gotowości w wykonaniu tego, o co prosi Duch Święty, działając zawsze przeciwko pokusie zwłoki, przeciwko lękowi przed ofiarą i całkowitym poddaniem się”[18], a także razem z Nią u stóp krzyża uczymy się cierpieć w milczeniu i oddawać życie za owce.

Wiedząc, że narodziliśmy się z Niepokalanego Serca Maryi, nabożeństwo do Matki Bożej jest dla nas niezbędne, jeśli chcemy być wierni naszemu charyzmatowi, jeśli mamy owocnie wypełniać naszą misję. Dlatego zabieramy Dziewicę, szczególnie pod wezwaniem Niepokalanego i Czystego Poczęcia z Luján, do wszystkich miejsc, w których znajduje się Instytut. Dziewica jest naszą Królową, jest naszą Matką, a po Jezusie najwyższym ideałem i naszą wielką miłością.

Dlatego w podstawowym kodeksie naszej duchowości mówimy: „Nie, Jezusie albo Maryjo; nie, Maryja czy Jezus. Nie Jezus bez Maryi; ani Maryja bez Jezusa. Nie tylko Jezus, ale także Maryja; nie tylko Maryję, ale także Jezusa. Zawsze Jezus i Maryja; zawsze Maryja i Jezus. Do Maryi za Jezusa: Oto Twoja Matka (J 19,27). Do Jezusa przez Maryję: Czyńcie to, co wam powie (J 2, 5). Wszystko dla Jezusa i Maryi; z Jezusem i z Maryją; w Jezusie i Maryi; dla Jezusa i dla Maryi. Krótko mówiąc: Jezus i Maryja; Maryja i Jezus. I przez Chrystusa do Ojca w Duchu Świętym”[19].

„Przez tę niewolę miłości ofiarujemy Chrystusowi przez Maryję nie tylko nasze ciało, naszą duszę i nasze dobra zewnętrzne, ale także nasze dobre uczynki, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość” (…)

[1] Konstytucje, 31.

[2] Tamże.

[3] Konstytucje, 17.

[4] Konstytucje, 36.

[5] Por. P. CARLOS BUELA, IVE, Juan Pablo Magno, rozdz. 30.

[6] Tamże.

[7] Dyrektorium o życiu konsekrowanym, 413.

[8] Dyrektorium o duchowości, 19.

[9] Konstytucje, 83.

[10] Dyrektorium o duchowości, 19.

[11] Wyjaśnione w naszych Konstytucjach, w numerach 82-89.

[12] ŚWIĘTY LUDŹ MARYI GRIGNION DE MONTFORT, Dzieła, Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Maryi, 121

[13] Ks. CARLOS BUELA, IVE, Totus tuus ego sum.

[14] Ga 4, 19.

[15] Ks. CARLOS BUELA, IVE, Moja parafia Cristo Vecino, dodatek, 1, Prolog.

[16] Dyrektorium o życiu konsekrowanym, 410.

[17] Dyrektorium o duchowości, 307.

[18] Dyrektorium o duchowości, 16.

[19] Dyrektorium o duchowości, 325.