Rodzina zakonna Słowa Wcielonego

19 marca 1988, w uroczystość św. Józefa, Ojciec Carlos Miguel Buela założył Instytut Służebnic Pana  i Dziewicy z Matará (SSVM), żeńską gałąź Rodziny Zakonnej Słowa Wcielonego.

Celem założyciela było „pragnienie dania Jezusowi Chrystusowi Oblubienic według Jego Serca”, a nadeszła taka okazja, kiedy niektóre kobiety wyraziły wolę poświęcenia się Bogu, żyjąc duchowością IVE. Jak pisał św. Jan Paweł II w swoim liście Mulieris dignitatem o godności kobiety: „Kobieta, od początku wezwana do kochania i bycia kochaną, przede wszystkim spotyka Chrystusa w swoim dziewiczym powołaniu, jako Odkupiciela, który ukochał do końca przez całkowite oddanie się, a ona odpowiada szczerym oddaniem siebie samej” [1].

Siostry wzięły swoją nazwę od Krzyża z Matará, drewnianego krzyża wykonanego przez Indianina po nauczeniu się katechezy, którą głosili misjonarze w Santiago del Estero w Argentynie. Krzyż ten, który jest najstarszym Krzyżem znanym na terenie dzisiejszej Argentyny i znajdował się na okładce Mszału Argentyńskiego, stał się także symbolem i częścią habitu naszych sióstr, aby pamiętać, że nie chcemy znać niczego więcej niż Jezusa Chrystusa i  to ukrzyżowanego (1 Kor 2,2).

Siostry mają także domy życia kontemplacyjnego, w których poświęcają całe swoje życie modlitwie, pokucie i kontemplacji.