Kleinseminarie

In zijn brief Pastores dabo vobis schreef H. Johannes Paulus II: “de roeping tot het priesterschap komt vaak al vroeg tot uiting in de kindertijd of de prille jeugd”.

De H. Thomas van Aquino schreef in zijn uitleg waarom Christus de apostel Johannes in het bijzonder liefhad vanwege zijn “jeugdige leeftijd”: “Dit laat ons weten hoe God op een bijzondere manier houdt van hen die zich al vanaf hun vroegste jeugd aan zijn dienst wijden”[1]. Daarom heeft de Kerk het kleinseminarie ingesteld, waar jongeren die tekenen van een roeping vertonen, kunnen onderscheiden, studeren en zich voorbereiden op de voortzetting van hun vorming in het grootseminarie.

Het doel is dat de jongen zich meer bewust kan worden van wat zijn roeping is, kan onderscheiden of God hem roept en deze roeping kan doen groeien in een gezonde en toepasselijke omgeving. Het gaat om een kostbare opvoedtaak: de jongens ontvangen enerzijds de aan hun leeftijd eigen schoolopleiding en anderzijds een inleiding tot wat hun toekomstige priesteropleiding zal zijn. Het leven van de kleinseminaristen omvat vele activiteiten zoals culturele uitstapjes en sport. Zij worden geleid door een priester van het Instituut die toezicht houdt op hun vorming en vergezeld wordt door andere religieuzen die hem in deze taak bijstaan. Het Instituut biedt een huis waar zij samenleven, met een levensstijl die hen voorbereidt op het godgewijde leven, met studie, gebed en recreatie. De leerlingen bezoeken hun ouders in enkele periodes van het jaar.

[1]  H. Thomas van Aquino, In Iohannis Evangelium Expositio, c. 21, lect. V, 2