Contemplatief leven

Ons Instituut heeft niet alleen huizen van apostolisch leven, maar ook huizen van contemplatief leven, waar de religieuzen hun bestaan geheel aan God wijden en aan Hem alleen, in gebed, stilte en boetedoening.

Zij die, door God bewogen, deze manier van leven binnen onze religieuze familie omarmen[1], zullen hun leven wijden aan het beschouwen en beleven van het mysterie van het Mensgeworden Woord, vooral in de hoogste uitdrukking van zijn zelfontlediging, namelijk het kruis. Uitgenodigd om zich terug te trekken in de woestijn: Komt mee naar een eenzame plaats (Mc 6,31), verlaten zij alles voor Hem om hun kruis op te nemen en Hem te volgen, omdat Hij zelf gezegd heeft: Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en zijn kruis op te nemen (Mt 16,24).

De kloosters zijn de voorhoede van ons Instituut en de behoeders van haar geest. Zij tonen aan allen het primaat van de liefde tot God en de waarde van de deugden van versterving: stilte, boete, gehoorzaamheid, opoffering en zelfgevende liefde.

Gebed (zowel persoonlijk als liturgisch), vorming, stilte, cel en gemeenschapsleven zijn de essentiële elementen van het contemplatieve kloosterleven.